SOWA OPAC : Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Zawierciu

Książka

W koszyku

oceń

Dziecko śniegu / Eowyn Ivey ; tł. [z ang.] Marcin Wróbel. - Bielsko-Biała : Wydawnictwo Pascal, cop. 2013. - 447, [1] s. ; 22 cm.

Autor

Ivey Eowyn. Wróbel Marcin (1977- ). Tł.

Temat

Powieść obyczajowa

Gatunek

Powieść amerykańska

Baśniowa opowieść o miłości i pragnieniu szczęścia w tajemniczym klimacie mroźnej Alaski. Jack i Mabel po tragicznych przeżyciach przeprowadzili się na Alaskę. Pragnęli znaleźć się jak najdalej od ludzi, zacząć życie od nowa. Pewnego popołudnia, w niespodziewanym przypływie radości spontanicznie lepią figurkę ze śniegu, a rano spostrzegają, że ktoś zabrał czapkę i szalik, którymi była ozdobiona. Dookoła ich domu znajdują ślady stóp... To ciepła, spokojna opowieść, która mimo śnieżnego krajobrazu rozgrzewa serce. Historia wielkiej miłości - rodziców do dziecka, kobiety i mężczyzny - odkrywania na nowo uczucia, które zagubiło się gdzieś po drodze w niewypowiedzianym żalu i bólu, w codzienności. Eowyn Ivey oparła swoją powieść na rosyjskiej baśni Snegurochka (Śnieżynka) opowiadającej o bezdzietnym małżeństwie, które ulepiło figurkę dziewczynki ze śniegu. Postać ożyła i przyniosła ze sobą wiele szczęścia, jednak podczas wycieczki do lasu dziewczynka podeszła zbyt blisko ognia...

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Filia nr 6 (Kromołów)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. AMER. (1 egz.)

Strefa uwag:

Tyt. oryg.: Snow child

Uwaga dotycząca nagrody

Nagroda Indies Choice 2013 w kategorii powieść debiutancka

2012 UK National Book Award w kategorii Autor Roku

2013 Pacific Northwest Booksellers Award

Recenzje:

Nie lubię zimy...ale kiedy zobaczyłam w księgarni na półce "Dziecko śniegu", nie mogłam się powstrzymać...
Kiedyś uwielbiałam czytać baśnie i to właśnie na nich się wychowałam. H.Ch. Andersen, bracia W. i J. Grimm, większość baśni tych mistrzów pióra znałam niemalże na pamięć, czytając je z ogromną pasją i zaciekawieniem. A później? Później dorosłam i przestałam po nie sięgać. Całe szczęście w moje ręce trafiło „Dziecko śniegu” debiutującej pisarki Eowyn Ivey. (...)
Jak już wspomniałam nie lubię zimy...ale okładka książki tak mocno mnie zachwyciła, że bez zastanowienia ją kupiłam.
"Dziecko śniegu" to opowieść o pragnieniu miłości i szczęścia inspirowana starą rosyjską baśnią.
Jack i Mabel zawsze marzyli o dziecku. Szukając ukojenia, przeprowadzają się na Alaskę. Chcą rozpocząć życie od nowa, z dala od ludzi. W jednej niesamowitej chwili beztroski lepią ze śniegu postać dziewczynki. Kiedy budzą się następnego ranka, figurki już nie ma. Dostrzegają jedynie ślady niewielkich stóp oraz postać dziecka znikającą między drzewami.
Gdy dziewczynka pojawia się w ich domu, oboje pragną poznać jej tajemnicę i obdarzają ją gorącym uczuciem. To spotkanie odmienia ich życie na zawsze.
Subtelna i niepokojąca książka, w której rzeczywistość przeplata się z baśnią, a niepewność z wiarą w cuda.
To ten rodzaj powieści, która natychmiast w ciebie wrasta, i chcesz, by twój najlepszy przyjaciel ją przeczytał, byście mogli o niej porozmawiać.
„Życie zawsze miota nami na różne strony. Ale na tym właśnie polega przygoda: nie wiesz, jak to się skończy i dokąd zajdziesz. Ktokolwiek mówi, że życie jest czymś innym niż tajemnicą, okłamuje samego siebie.” Str. 308.
„Dziecko śniegu” E. Ivey porywa od pierwszych stron, momentami, aż zapiera oddech, ale daje również ukojenie, zwyczajnie uspakaja i pozostawia niedosyt, bowiem chciałoby się jeszcze więcej tych niezwykłych i magicznych przeżyć. Gorąco zachęcam do jej przeczytania, w moim odczuciu jest to wspaniała, głęboka i bardzo mądra powieść.
Autorka stworzyła niezwykłą powieść, w której ukazała nam magiczną i subtelną krainę, wykreowała fantastyczne i nietuzinkowe postaci i mimo tej magii oraz niezwykłości każdy z nas może wiele wynieść z tej historii. Książka skłania do wielu refleksji, nie tylko nad otaczającym nas pragmatycznym światem, wskazuje wartości najwyższe, o które tak trudno w obecnych czasach.
"Dziecko śniegu" sprawiło, że podczas czytania wręcz kochałam zimę, z jej kart po prostu wieje chłodem a mróz szczypie w niecierpliwe palce, które chcą jak najszybciej przerzucić kolejną stronę.
Dziś stoi dumnie u mnie półce, przeczytałam ją już dwa razy i z pewnością jeszcze kiedyś powrócę na Alaskę gdzie każdego dnia robi się coraz zimniej i wiatr przenika człowieka aż do kości.
[link]