Legenda staje się prawdą Przygody erotyczne z osobami obojga płci, kłopoty finansowe, niedomagania starzejącego się ciała - w "Kronosie" nie ma tematów tabu. Ponad czterdzieści lat po śmierci pisarza wdowa po Witoldzie Gombrowiczu ujawnia jego intymne, często kontrowersyjne zapiski. Zapowiada się jedno z największych wydarzeń literackich XXI wieku. Legendy i plotki o tym tekście krążyły od wielu lat, jednak zaledwie kilka osób miało dostęp do rękopisu. Rita Gombrowicz wiedziała, że "Kronos" jest dla męża szczególnie ważny. Segregator z tymi notatkami miał być jedną z pierwszych rzeczy ratowanych w razie pożaru. Do zapisków zajrzała dopiero po śmierci pisarza w 1969 roku, korzystając przy tym z pomocy Marii Paczowskiej, ponieważ sama nie znała języka polskiego. Manuskrypt, uznany za zbyt osobisty, by nadawał się do publikacji, trafił pod łóżko Rity Gombrowicz, gdzie przeleżał ponad czterdzieści lat. Wdowa po pisarzu długo biła się z myślami, radziła przyjaciół i ostatecznie zdecydowała się przedstawić te notatki szerszej publiczności. Sekretny dziennik Gombrowicza z całą pewnością wywoła niejedną burzę i zażartą dyskusję, nie tylko w środowisku badaczy literatury. Czy "Kronos" jest ostatnim przesłaniem Witolda Gombrowicza? Jego ostatnią prowokacją? A może dowodem na zwycięstwo z Formą? W "Kronosie" pisarz próbuje zrekonstruować czas miniony i przyjrzeć się własnemu życiu jako chronologicznej serii zdarzeń. Powstaje w ten sposób szczególne kalendarium, ukazujące całe życie artysty w jego złożoności. Lektura tych zapisków rzuca nowe światło na takie utwory Gombrowicza jak "Trans-Atlantyk" czy "Pornografia". "Kronos", który powstawał równolegle z oficjalnym "Dziennikiem", może być traktowany jako jego swoiste uzupełnienie. Notatki często są skrótowe, pospieszne, zupełnie niezrozumiałe dla niewtajemniczonych, dlatego książka opatrzona została szczegółowymi przypisami.